Don't look now

ဇာတ်ကားရဲ့ အဖွင့်ခန်းက တော်တော်စားတယ်။ ဇာတ်လိုက်ရဲ့ သမီး ရေနစ်သေတဲ့အခန်း။ အဖြစ်ဆိုးကြီးတစ်ခုဖြစ်တော့မယ်ဆိုတဲ့ အာရုံသိမှုကို ပရိသတ်ထံပို့ပေးလိုက်ပုံက သင်းတယ်။ နိမိတ်ပြပုံတွေ၊ intercuts များ ခပ်မြန်မြန်ကစားထားပုံတွေ၊ နောက်ပြီး ဂီတသံမပါတဲ့ တိတ်ဆိတ်မှုတွေကို ဒီအဖွင့်ခန်းမှာ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ဗရမ်းဗတာပုံစံမျိုး တည်ခင်းပြထားတယ်။ ဒါဟာ တစ်ကားလုံးအတွက် သုံးသွားမယ့် စတိုင်ပဲလို့ ကြေညာလိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်တယ်။
ဝမ်းနည်းစရာအဖြစ်အပျက်ကြီးအပြီး ကာလတစ်ခုအကြာမှာ ဇာတ်လိုက်ဟာ ဗင်းနစ်မြို့ကိုရောက်ရှိလို့နေတယ်။ သူဟာ ဗင်းနစ်က ယိုယွင်းနေတဲ့ church ကျောင်းကို ပြန်လည်ဦးဆောင်မွမ်းမံဖို့ ငှါးရမ်းခံထားရသူ။ အစမှာ သူနဲ့သူ့ဇနီးဟာ ဗင်းနစ်ရဲ့ကဗျာဆန်တဲ့လှပမှု အကူအညီနဲ့ အဖြစ်အပျက်ဆိုးကြီးကို အတိတ်မှာချန်ထားခဲ့နိုင်ပြီလို့ မဝံ့မရဲ ယုံကြည်နေကြပုံ။ သို့သော် အမူအကျင့်တွေအင်မတန်ထူးဆန်းတဲ့ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်နဲ့ဆုံတဲ့အခါ ဒီဝမ်းနည်းစရာအဖြစ်ဆိုးကြီးဟာ သူတို့နဲ့အတူ ပူးတွဲလိုက်ပါလာဆဲဖြစ်တယ်လို့ သိလိုက်ရတယ်။ Psychic လိုလို၊ ဗေဒင်ဆရာလိုလို မိန်းမကြီးနှစ်ဦးက တမလွန်က သူတို့သမီးလေးနဲ့ အဆက်အသွယ်ရကြောင်း ပြောရာကနေ အစပြုတယ်။ ဘုရားဆိုတာကို ယုံရမလား၊ မယုံရမလား မသေချာသေးတဲ့ ဇနီးဖြစ်သူဟာ တမလွန်ဆိုတာကိုတော့ ယုံကြည်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဇာတ်လိုက်ကတော့ လက်တွေ့ဆန်ဖို့ အားထုတ်ခဲ့တယ်။ သူတို့သမီးဟာ သေသွားခဲ့ပြီ၊ သူတို့ဘဝထဲက အပြီးအပိုင် ထွက်သွားခဲ့ပြီ၊ မဟုတ်တရုတ်တွေ လျှောက်ပြောတဲ့ အဲ့မိန်းမကြီးတွေဟာ လူဆိုးတွေလို့ သူ့ဇနီးကိုနားချတယ်။ တမလွန်က တကယ်လား၊ သူတို့သမီးက ပြန်ဆက်သွယ်လာနိုင်သလား၊ မိန်းမကြီးနှစ်ဦးက မဟုတ်မမှန်လျှောက်ပြောတတ်သူတွေလား..........မေးခွန်း မေးခွန်းများစွာနောက်က အန္တရာယ်လည်း ကပ်ပါလာခဲ့မယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုအန္တရာယ်မျိုးဖြစ်မလဲ၊ သဘာဝလား၊ သဘာဝလွန်လား.......?
Donald Sutherland နဲ့ Julie Christie တို့ ခေါင်းဆောင်ပါဝင်ပါတယ်။ အစကပြောခဲ့သလို ထူးခြားကောင်းမွန်လှတဲ့ အဖွင့်ခန်းနဲ့ စတင်ခဲ့ပြီးနောက် တစ်ကားလုံးမှာလဲ တူညီတဲ့ စတိုင်မျိုးနဲ့ ဆက်သွားခဲ့တယ်။ Fast cuts တွေ၊ intercuts တွေ ဗုန်းပေါလအောနဲ့ editing ကို အတော်ကစားထားပါတယ်။ သို့သော် အစီအစဉ်မကျ ခေါင်းနောက်စေတာမျိုးမရှိဘဲ သူ့ဟာနဲ့သူ ကွက်တိဖြစ်နေတာ ချီးကျူးစရာပါ။ ပန်းချီကားတစ်ချပ်သာဆိုရင် စုတ်ချက်ကြမ်းတယ်လို့ ပြောရမလားပဲ။
တိတ်ဆိတ်မှုဟာ သုံးတတ်ရင် အကောင်းဆုံးဂီတတွေထက်တောင် ပိုအားကောင်းသွားတတ်တယ်လို့ မြင်ပါတယ်။ ဒီကားထဲမှာ တိတ်ဆိတ်မှုကို လက်စွဲသုံးထားတာဟာ ခြောက်ခြားမှုကို ပိုအားကောင်းသွားစေတယ်လို့ ထင်မိတယ်။ အထူးသဖြင့် ညအခါ ဗင်းနစ်မြို့ရဲ့ လမ်းကြားကျဉ်းကျဉ်းလေးတွေထဲ လျှောက်သွားတဲ့အခန်းတွေ။ အဖွင့်ခန်းက ကောင်းမွန်သလို အဆုံးသတ်အခန်းကလည်း အလားတူ လှပကောင်းမွန်ပါတယ်။ အစနဲ့ အဆုံးနှစ်ခန်းနဲ့တင် ကြည့်ရတာ တော်တော်တန်သွားပါတယ်။
ဒီကားဟာ Horror ကားလို့ ဆိုရပေမယ့် ကြောက်စေလောက်အောင် အထူးအားထုတ်ထားတယ်လို့ မမြင်မိဘူး။ ကြောက်စရာလည်း သိပ်မကောင်းလှဘူး။ သို့သော် အဖြစ်ဆိုးတစ်ခုဟာ မလွှဲမရှောင်သာ ဖြစ်လာတော့မယ်ဆိုတဲ့ ခံစားမှုလေးလေးကြီးကို အစမှအဆုံးတိုင်ခံစားစေခဲ့တယ်။ ဒါကပဲ ရည်ရွယ်ရင်းဖြစ်မလား မဆိုတတ်ဘူး။
~Miller~